Zgłoś komentarz do moderacji

że ja? nie, nie jestem pracownikiem WSS2 ani nawet nie pracuję w służbie zdrowia. Ba - nigdy tam nie pracowałam i nie mam nic wspólnego z medycyną. Takie mam po prostu wspomnienia z porodówki i tyle. Jestem pozytywnie nastawioną osobą do zycia i mimo panicznego strachu przed porodem (przed oboma, najpierw, bo nie wiedziałam co mnie czeka, potem - bo juz wiedziałam ;-p ), i do tego za każdym razem poród po terminie i ze skierowaniem na 'wywołanie', z depresją poporodową za pierwszym razem (nie związaną z osobami, które towarzyszyły mi podczas porodu a raczej z moją słabą psychiką i niską samooceną, świat po urodzeniu pierwszego dziecka obrócił mi się o 180 stopni, inaczej sobie wyobrażałam bycie matką, ale szybko się odnalazłam w nowej roli ;-) ). Ordynator oddziału to człowiek, z którym można porozmawiać o swoich obawach - przynajmniej ja nie miałam z tym problemów, nie wiem, może mi dobrze z oczu patrzy ;-p , położne trafiły mi się świetne, drugie dziecko w drugiej dobie zachłysnęło mi się mlekiem i było reanimowane, ja becząca na korytarzu, oni robiący cos z moim maluszkiem :-( od razu podeszła do mnie ordynator neonatologii i mnie uspakajała, wytłumaczyła co się stało i że jest juz wszystko dobrze, Mała od razu miała robione wszystkie badania, główki, płuc itp., jedna noc była pod monitorami na neonatologii, potem mi ja dali, ale ze sie bałam to dali mi też monitor oddechu (czy jakoś tak to się nazywa). Nauczyli mnie prawidłowej pozycji do karmienia piersią, bo potrafiłam karmić tylko na leżąco a na neonatologii mieli tyko fotele z rogalami do karmienia. Bałam się wyciagania szwów, nikt po mnie się nie darł, że jestem panikara (ale ja też do wszystkiego podchodzę pół żartem pół serio, więc mimo strachu to tez trochę na luzie). Nie wiem dlaczego stwierdzasz, że mam cos wspólnego z WSS nr 2 w j-biu