Zgłoś komentarz do moderacji

Jedyna myśl, jaka mi przychodzi do głowy zamiast życzeń urodzinowych, to "kończ Waść, wstydu oszczędź". Czy prośbę Wiktora Skworca, skierowaną do Watykanu o wyznaczenie koaudiutora, nie należało rozumieć jako dobrowolny zamiar wycofania się z udziału w wystąpieniach publicznych? W przypadku innych hierarchów, wobec których były prowadzone podobne postępowania, Watykan nakładał zakaz uczestniczenia w jakichkolwiek uroczystościach publicznych, zarówno kościelnych, jak i świeckich. Zakaz taki nałożono m.in na Mariana Gołębiewskiego, Sławoja Leszka Głodzia, Tadeusza Rakoczego, Stanisława Napierały, Edwarda Janiaka i kilku innych. Sprytny ruch Biskupa Skworca. No bo przecież samo wyznaczenie Biskupa koaudiutora nie jest formalnie równoznaczne z zakazem wystąpień. Można by wręcz powiedzieć, że występując do Watykanu o wyznaczenie koaudiutora biskup Skworc zrobił Watykan w konia. A tymczasem zauważyłem, że po krótkiej przerwie od wyznaczenia przez Watykan koaudiutora, Skworc ponownie, coraz chętniej, znów uczestniczy w różnych uroczystościach. Tak było niedawno w Żorach, tak było podczas ingresu Sławomira Odera 11.03.br. w Gliwicach. Zaś co do określenia, że Skworc „winien złożyć rezygnację”, to też mam wątpliwości, bo cytowany w artykule zapis kanonu 401 KPK, brzmi: "Biskup diecezjalny, który ukończył siedemdziesiąty piąty rok życia, j e s t p r o s z o n y o złożenie na ręce Papieża rezygnacji z zajmowanego urzędu …” A zatem „jest proszony o złożenie”, co literalnie nie oznacza „winien złożyć”. Znając zaś spryt biskupa Skworca, to sądzę, że tak właśnie Skworc to sobie zinterpretuje i jeszcze czas jakiś pourzęduje. Ale brawa dla Nowin za artykuł, w którym napisano kilka słów prawdy o jubilacie. Tym zaś, którzy chcieliby dowiedzieć się więcej o „chwalebnej” działalności jubilata, polecam choćby lekturę postów z blogu historyka Kościoła Andrzeja Gerlacha z dnia 9 lipca 2021 r. oraz 23.04. 2023 r.