Wysiłkowe nietrzymanie moczu nie musi być wstydliwą przypadłością. Sprawdź jak radzić sobie z problemem

Jakie są przyczyny wysiłkowego nietrzymania moczu?

Wysiłkowym nietrzymaniem moczu nazywany jest szereg stanów, w trakcie których dochodzi do utraty kontroli nad aktywnością zwieraczy cewki moczowej. Bezpośrednią przyczyną takiej sytuacji jest osłabienie mięśni dna miednicy, które jako rusztowanie stanowią podparcie dla narządów wewnętrznych zlokalizowanych w tej okolicy ciała. Do wysiłkowego nietrzymania moczu dochodzi pod wpływem uruchomienia tłoczni brzusznej, a więc nagłego wzrostu ciśnienia w trzewiach – bieganie, podnoszenie toreb z zakupami lub nawet zmiana pozycji mogą skutkować pojawieniem się kropel moczu na bieliźnie. Osoby zmagające się z inkontynencją nie są w stanie kontrolować i przewidywać zdarzeń tego typu, ponieważ mimowolny wypływ moczu nie jest poprzedzony uczuciem parcia na pęcherz. Problem częściej dotyka populację żeńską, w której wysiłkowe nietrzymanie moczu występuje prawie u co trzeciej kobiety.

Stopnie nasilenia inkontynencji

Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest oceniane w praktyce klinicznej zgodnie ze skalą nasilenia problemu. W przypadku stopnia pierwszego mimowolny wypływ moczu ma miejsce podczas intensywnej aktywności fizycznej, silnych napadów śmiechu oraz w trakcie podnoszenia z poziomu podłogi znacznego ciężaru. Stopień drugi inkontynecji charakteryzuje się natomiast popuszczaniem moczu nawet podczas delikatnego truchtu lub wchodzenia po schodach, a dla trzeciego stopnia charakterystyczny jest niekontrolowany wypływ moczu również podczas zwykłych zmian pozycji w łóżku. Uciążliwe objawy tego stanu mogą się również nasilać w przypadku osób po zabiegach urologicznych, prowadzących siedzący tryb życia, palących papierosy, zmagających się z otyłością oraz u kobiet po porodzie.

Które sposoby leczenia są najskuteczniejsze?

Wyróżnia się kilka skutecznych sposobów leczenia tej przykrej dolegliwości. Do podstawowych działań zalicza się zmniejszenie nadmiernej masy ciała i stosowanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie Kegla, a także zmiana nawyków behawioralnych. Część pacjentów decyduje się również na metody farmakologiczne i operacyjne – w przypadku tych pierwszych skuteczność jest jednak stosunkowo niewielka, natomiast operacje pętlowe i wykorzystanie metody TVT stosuje się jedynie w przypadku dużego nasilenia problemu. Warto jednak pamiętać o tym, że terapia inkontynencji wysiłkowej – niezależnie od wybranej wspólnie z lekarzem urologiem metody leczenia – wymaga odpowiedniej ilości czasu.

Zachowawcze działania powinny zatem obejmować stosowanie takich wyrobów medycznych, jak na przykład wkładki urologiczne i pampersy dla dorosłych. Z wysiłkowym nietrzymaniem moczu można bowiem żyć komfortowo, jednak kluczem do sukcesu zawsze będzie samoświadomość pacjenta i odpowiednie przygotowanie do walki z problemem.