Cmentarz tętni życiem w dniu Wszystkich Świętych

Tuż nieopodal Pomnika Więźniów Oświęcimskich harcerze oferują znicze, zapałki. Umundurowani chłopcy  i dziewczęta, w wieku kilkunastu lat, zachęcają do zakupów. W ich przypadku to nie jest akcja zarobkowa, chodzi o coś więcej.

- Zbieramy pieniądze na to, aby móc wyjechać na obóz, wycieczkę. Wiadomo, że teraz wszystko jest drogie i każdy grosz się liczy. Nie możemy narzekać, ludzie chętnie kupują. Jeden człowiek to wziął aż 8 paczek zniczy. Nie mamy cen. Jest puszka i kupujący dają tyle, ile chcą - mówi Stefan, należący do wodniackiej drużyny Zuchów.

Czy młodych harcerzy trzeba jakość specjalnie zachęcać, aby włączyli się do akcji „Znicz od harcerzy”. Przewodnik ZHP Tomasz Zgórski, mówi, że niespecjalnie.

- Mieliśmy trochę przerwy z naszą akcją z powodów pandemicznych. Jednak teraz powracamy. Zuchy i harcerze bez problemów włączają się do pracy. Biorą czynny udział, zachęcają przechodniów. Widać, że są zaangażowani - podsumowuje.

Tuż obok harcerzy stoi grupa jastrzębskich licealistek z puszką w ręku. Z identyfikatora, który mają na szyi, można zorientować się, że to wolontariuszki Hospicjum Domowego im. ks. Eugeniusza Dutkiewicza SAC. Biorą udział w dorocznej kweście na rzecz chorych z terminalną chorobą nowotworową.

- Także i do nas podchodzą ludzie. Nierzadko dają grube, papierowe pieniądze. Zaraz będę musiała wymienić puszkę. Myślę, że warto pomagać. Wszystkie zebrane pieniądze są przeznaczone na chorych. Dzięki nim hospicjum ma niezbędne środki i może jeszcze lepiej pomagać - mówi Natalia.

Jest też i inne stoisko z asortymentem bardziej przyziemnym. Sprzedawca oferuje cukierki, ciastka, galaretki i inne słodkości. W proponowane wyroby najbardziej są wpatrzone dzieci. Dla nich wyjście na cmentarz nie obejdzie się bez smakowitego akcentu, a dorośli też sobie nie odmówią.

Przed wejściem na cmentarz gwar. Jedni sprzedają, drudzy kupują. Trwają rozmowy. Niejeden z jastrzębian wspominał czasy, kiedy sam nosił harcerski mundur. Tuż za bramą zaczyna się jakby inna strefa - powagi, ciszy, skupienia. Ludzie stoją nad mogiłami, jeśli rozmawiają, to starają się nie zakłócać spokoju innym. Z wnętrza kościoła słychać mszę świętą i głos księdza, o królestwie niebieskim, że życie tutaj na ziemi wprawdzie się kończy, ale zaczyna tam i przyjmuje inny wymiar, obcowania z Bogiem.

Ludzie odwiedzający groby swoich bliskich czy przyjaciół znajdują też czas, aby zatrzymać się przy mogile Powstańców Śląskich, Więźniów Oświęcimskich, czy rzucającym się z daleka w oczy grobowcu rodziny Witczaków - polskich właścicieli uzdrowiska. Znicze palą się też przed tablicą upamiętniającą zaginionych bez wieści w 1947 roku żołnierzy Armii Krajowej.

Może to paradoksalne stwierdzenie, ale w dniu Wszystkich Świętych cmentarz tętni życiem. Do zmarłych, a pierwsze pochówki tutaj to połowa XIV wieku, przychodzą bliscy. Zapalają znicze, składają kwiaty. Ale też spotykają się różne pokolenia. Jedni, jeszcze młodzi planujm są pełni zapału, obmyślają wycieczki i wakacyjne wyjazdy. To harcerze sprzedający znicze. Drudzy, wspierają hospicjum, dostrzegając ból i cierpienie w chorobie. Są też sprzedawcy, widzący w Dniu Wszystkich Świętych możliwość zarobku.

Duchowość miesza się z prozą życia. Świat zmarłych i świat żywych, właśnie w tym szczególnym dniu, przenika się jak nigdy w ciągu całego roku. Jedno jest pewne, każdy prędzej czy później trafi na cmentarz. Może nie ten, może w innym mieście, czy zakątku świata, ale jednak jest to nieuniknione. Zanim jednak to nastąpi przed najmłodszymi kawał życia.

- Dobrze, że dzieciaki kwestują. Uczą się funkcjonować w społeczeństwie, jak być dla drugiego człowieka. Jak zrobić coś więcej. Uczą się też tradycji, bo to ważna rzecz. Bez niej nie wyobrażam sobie życia - mówi pani Malwina, która przyjechała odebrać siostrzeńca kwestującego w  grupie harcerzy.

No właśnie, może dzień zadumy i refleksji  w dniu Wszystkich Świętych, przyniesie odpowiedź nie tyle, co tam, po drugiej stronie - choć wierzący nie mają z tym problemu - ale pozwoli zastanowić się nad tym, jak żyć tu i teraz. Zanim człowiekowi upłynie dany mu czas.